szukaj
Wyślij rozważanie na email
:
Rozważania na każdy dzień

poniedziałek, 25 marca 2024

Wielki Poniedziałek
MĘKA PAŃSKA

41. ZAPARCIE SIĘ PIOTRA

 1. Piotr trzykrotnie zaprzecza, że zna Pana. Nasze zapieranie się Chrystusa.
               2. Spojrzenie Jezusa i skrucha Piotra.
               3. Prawdziwy żal i akt skruchy.

41.1 W chwili, gdy przed Sanhedrynem toczy się proces przeciwko Jezusowi, następuje najsmutniejsza w życiu Piotra scena. On, który porzucił wszystko, żeby iść za Panem, widział tyle cudów i doznał tylu dowodów miłości, teraz kategorycznie się Go wypiera.
     więcej..

wtorek, 26 marca 2024

Wielki Wtorek
MĘKA
PAŃSKA

42. PRZED PIŁATEM: JEZUS CHRYSTUS KRÓL

   1. Jezus skazany na śmierć. Sąd Piłata.
2. Kr
ól żydowski. Królestwo świętości i łaski.
3. Pan pragnie kr
ólować w naszych duszach.

42.1 Związanego Pana prowadzą do siedziby prokuratora Poncjusza Piłata. Śpieszą się, aby już z tym skończyć. W milczeniu i z godnością, która emanuje z całej Jego postaci, Jezus przechodzi ciasnymi uliczkami.
     więcej..

środa, 27 marca 2024

Wielka Środa
MĘKA PAŃSKA

43. DROGA NA KALWARIĘ

1. Jezus z krzyżem na ramionach idący po ulicach Jerozolimy. Szymon Cyrenejczyk.
2. Jezus w drodze na Kalwarię w towarzystwie łotrów. Sposoby dźwigania krzyża.
3. Spotkanie z Jego Najświętszą Matką.

43.1 Po nocy cierpienia, szyderstwa i pogardy Jezus, poddany strasznej katuszy biczowania, prowadzony jest na ukrzyżowanie. Wówczas [Piłat] uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie powiada zwięźle Ewangelia świętego Mateusza.

     więcej..

czwartek, 28 marca 2024

Wielki Czwartek
MĘKA PAŃSKA

44. OSTATNIA WIECZERZA PAŃSKA

              1. Święto Paschy.  Jezus sprawuje Ostatnią Wieczerzę z Apostołami.
              2. Ustanowienie Eucharystii Świętej i kapłaństwa służebnego.
              3. Nowe przykazanie Pana.

44.1 Wielki Czwartek przypomina nam Ostatnią Wieczerzę Pana z Apostołami. Jak w latach poprzednich, Jezus odchodzi Paschę wraz ze swymi uczniami. Tym razem będzie to Pascha wyjątkowa, gdyż będzie ona ostatnią przed Jego odejściem do Ojca.
     więcej..

piątek, 29 marca 2024

Wielki Piątek
MĘKA PAŃSKA

45. JEZUS UMIERA NA KRZYŻU

1. Jezus prosi o wybaczenie tym, którzy Go torturują i krzyżują. Śmierć Jezusa.
2. Chrystus ukrzyżowany: dokonuje się dzieło naszego Odkupienia.
3. Owoce Krzyża. Jezus daje nam swoją Matkę, by stała się naszą Matką.

45.1 Jezus został przybity do krzyża... Całe życie Jezusa prowadzi do tej najważniejszej chwili. Teraz, wyczerpany wielkim trudem, dociera na szczyt małego wzgórza zwanego „Miejscem Czaszki”. Natychmiast kaci powalają Go na ziemię i zaczynają przybijać do drewnianej belki. 

     więcej..

sobota, 30 marca 2024

Wielka Sobota
MĘKA PAŃSKA

46. ZŁOŻENIE CIAŁA JEZUSA DO GROBU

1. Znaki, które nastąpiły po śmierci Pana. Przebicie włócznią. Zdjęcie z krzyża.
2. Przygotowanie pogrzebu. Odwaga i wielkoduszność Nikodema i Józefa z Arymatei.
3. Apostołowie u boku Najświętszej Maryi Panny.

46.1 Po trzech godzinach agonii Jezus oddał ducha. Ewangeliści opowiadają, że gdy Jezus wisiał jeszcze na krzyżu, niebo się zaćmiło i nastąpiły niezwykłe wydarzenia, gdyż był On Synem Bożym. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół...
     więcej..

Czwarta Niedziela Zwykła
Rok B

26. NIEWOLA GRZECHU

1. Uzdrowienie opętanego. Chrystus przyszedł wyzwolić nas od diabła i grzechu.
2. Zło grzechu. Chrześcijanin powinien żywić odrazę do wszelkiego grzechu.

3. Wyzwoleńcza rola spowiedzi. Walka z grzechami powszednimi.

26.1 Ewangelia z dzisiejszej Mszy świętej (Mk 1, 21-28) mówi o uzdrowieniu opętanego. Zwycięstwo nad duchem nieczystym, bo to właśnie oznacza imię Belial lub Belzebub przypisane w Piśmie Świętym diabłu, jest kolejnym znakiem nadejścia Mesjasza, który przychodzi wyzwolić ludzi ze straszliwej niewoli diabła i grzechu.

Ów udręczony człowiek z Kafarnaum wołał głośno: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga”! Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego!” (...) A wszyscy się zdumieli (...).

„Nie jest wykluczone – nauczał Jan Paweł II, – że w niektórych przypadkach zły duch wywiera swój wpływ nie tylko na rzeczy materialne, ale również na ciało człowieka, dlatego mówi się o opętaniach diabelskich. Nie zawsze łatwo jest rozpoznać w konkretnym przypadku działanie mocy nadprzyrodzonej. Kościół nie dopuszcza tego w łatwy sposób i nie popiera tendencji do przypisywania licznych faktów bezpośrednim interwencjom diabła. Lecz w zasadzie nie można zaprzeczyć, że w swoim dążeniu do zaszkodzenia i doprowadzenia do zła szatan może się posunąć nawet do tego skrajnego przejawu swojej mocy”[1].

Opętaniu diabelskiemu w Ewangelii towarzyszą zazwyczaj fizyczne objawy patologiczne: epilepsja, niemota, głuchota. Opętani często tracą panowanie nad sobą, nad swoimi ruchami i słowami. Czasami bywają narzędziami diabła. Dlatego cuda, których dokonuje z nimi Pan, ukazują nadejście królestwa Bożego i wypędzenie diabła poza to królestwo: Teraz władca tego świata zostanie wyrzucony precz (J 12, 31). Kiedy siedemdziesięciu dwóch uczniów powraca pełnych radości z powodu owoców swojej misji apostolskiej, mówią oni do Jezusa: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają”. A Nauczyciel odpowiada im: „Widziałem szatana, który spadł z nieba jak błyskawica” (Łk 10, 17-18).

Od chwili przybycia Jezusa diabeł walczy, wycofując się, chociaż jego moc wciąż jest wielka, a „jego obecność staje się bardziej realna, w miarę tego, jak człowiek i społeczeństwo oddala się od Boga[2]. Poprzez grzech śmiertelny wielu ludzi zostaje poddanych niewoli diabła[3], oddala się od królestwa Bożego i popada w królestwo ciemności, zła. W taki czy inny sposób ludzie ci zmieniają się w narzędzie złego ducha w świecie i popadają w najgorszą z niewoli. Jezus powiedział do Żydów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu” (J 8, 34). A panowanie diabła może przyjmować także inne formy, na pozór bardziej normalne, mniej spektakularne.

Powinniśmy zachować czujność, by rozpoznawać i odrzucać zasadzki kusiciela, który nie przestaje dążyć do zaszkodzenia nam. Jesteśmy podatni na jego kuszenie, ponieważ przez grzech pierworodny zostaliśmy poddani namiętnościom i wystawieni na ataki pożądliwości i diabła: zostaliśmy zaprzedani w niewolę grzechu (por. Rz 7, 14). „Człowiek jest wewnętrznie rozdarty. (...) całe życie ludzi, czy to jednostkowe, czy zbiorowe, przedstawia się jako walka, i to walka dramatyczna, między dobrem i złem, między światłem i ciemnością. Co więcej, człowiek odkrywa, że jest niezdolny zwalczać skutecznie o własnych siłach napaści zła, tak że każdy czuje się jakby skrępowany łańcuchami”[4]. Dlatego powinniśmy przywiązywać jak największe znaczenie do ostatniej z próśb, których nauczył nas Chrystus w modlitwie Ojcze nasz: zbaw nas ode złego. Owinniśmy utrzymywać pożądliwość we właściwych granicach i  z pomocą Bożą zwalczać wpływy diabła, który, stale zaczajony, nakłania nas do grzechu.

Ponadto na podstawie tego konkretnego faktu uzdrowienia z opętania, w owym opętanym możemy upatrywać oczyma wiary każdego grzesznika, który chce się nawrócić do Boga, wyzwalając się od szatana i grzechu. Jezus nie przyszedł nas wyzwolić „od panujących ludów, lecz od diabła; nie z niewoli ciała, lecz od zła duszy”[5].

„Wyzwól nas, Panie, od Zła, od Ducha Złośliwego; nie wódź nas na pokuszenie. Spraw w swoim nieskończonym miłosierdziu, byśmy nie popadli w niewierność, do której nas nakłania ten, który stał się niewierny od samego początku”[6].

26.2 Obraza Boga jest rzeczywistością. Chrześcijanin z łatwością odkrywa ów głęboki ślad zła i widzi, że świat popadł w niewolę grzechu[7]. Kościół naucza nas, że istnieją grzechy śmiertelne ze swej natury – które powodują śmierć duchową, utratę życia nadprzyrodzonego – i grzechy powszednie, które, chociaż nie sprzeciwiają się radykalnie Bogu, stanowią przeszkodę w praktykowaniu cnót nadprzyrodzonych i ułatwiają popadnięcie w grzechy ciężkie.

Św. Paweł przypomina nam, że zostaliśmy wykupieni za bardzo wysoką cenę i wzywa nas stanowczo, byśmy na nowo nie popadli w niewolę (por. 1 Kor 7, 23). Powinniśmy być szczerzy wobec samych siebie, żeby się ustrzec ponownego popełnienia błędu, ożywiając w swej duszy gorące pragnienie świętości. „Musimy dążyć do wyplenienia w sobie wszelkiego cienia obłudy. Pierwszym wymogiem wykorzenienia tego zła (...) jest staranie się, by zachowywać jasną, stałą i czynną odrazę wobec grzechu. Musimy uparcie, szczerze odczuwać w sercu i umyśle wstręt do grzechu ciężkiego. Głęboko zakorzeniona winna być również w nas odraza wobec dobrowolnego grzechu powszedniego, wobec owych porażek, które nie pozbawiają nas łaski Bożej, lecz utrudniają jej dostęp”[8].

Grzech śmiertelny jest największym nieszczęściem, które może się przytrafić chrześcijaninowi. Kiedy chrześcijanin kieruje się miłością, wszystko służy chwale Bożej i dobru jego braci ludzi, a wszelkie realia ziemskie stają się uświęcone: rodzina, zawód, sport, polityka... Natomiast, kiedy pozwala się uwieść diabłu, jego grzech wprowadza na świat zasadę radykalnego nieporządku. Grzech oddala człoweka od jego Stwórcy i jest przyczyną wszelkich okropności, które występują w świecie. Prośmy Pana o ową czystość sumienia, która nie pozwala na usprawiedliwianie, na przyzwyczajanie się do jakiejkolwiek obrazy Boga, lecz budzi wobec niej odrazę. Powinniśmy przyswoić sobie ową pełną zadośćuczynienia skargę proroka Jeremiasza: Niebo, niechaj cię na to ogarnie osłupienie, groza i wielkie drżenie! – wyrocznia Pana. Bo podwójne zło popełnił mój naród: opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny, cysterny popękane, które nie utrzymują wody (Jr 2, 12-13). Zło grzechu polega na tym, że ludzie, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce. (...) Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy (...) (Rz 1, 21. 25).

Grzech, jeden jedyny grzech, nieraz w sposób ukryty, a innym razem w sposób widzialny i namacalny, wywiera tajemniczy wpływ na rodzinę, przyjaciół, Kościół i na całą ludzkość. Jeśli latorośl jest chora, odczuwa to cały krzew. Jeśli latorośl jest bezpłodna, krzew winny nie wydaje oczekiwanego owocu. Co więcej, mogą zachorować i zginąć również inne latorośle.

Odnówmy dzisiaj mocne postanowienie odsunięcia się od tego wszystkiego, co może stanowić okazję do obrazy Boga. Porzućmy widowiska, nieodpowiednie lektury i środowiska, w których szydzi się z ludzi idących za Chrystusem. Ukochajmy mocno Sakrament Pokuty i uczmy innych kochać go, prowadząc głęboką katechezę na temat tego sakramentu. Rozważajmy często Mękę Pańską, żeby lepiej zrozumieć zło grzechu. Prośmy Pana, aby w naszym życiu spełniło się owo popularne, głębokie powiedzenie: „raczej umrzeć niż zgrzeszyć”.

26.3 Jeżeli uświadomimy sobie zło tkwiące w obrazie Bożej – a nigdy nie wnikniemy dostatecznie głęboko w rzeczywistość mysterium iniquitatis, tajemnicy bezbożności (2 Tes 2, 7), jaką jest grzech, nigdy nie pozwolimy sobie na prowadzenie walki na granicy grzechu ciężkiego i powszedniego[9]. Największe bowiem niebezpieczeństwo polega na „lekceważeniu walki w tych małych potyczkach, które powoli przenikają do duszy, czyniąc ją miękką, słabą, obojętną, nieczułą na wołanie Boga”[10]. Grzechy powszednie powodują wielkie spustoszenie w duszach, które nie starają się zdecydowanie ich unikać. Grzechy powszednie są znakomitym sojusznikiem diabła, który pragnie zaszkodzić duszom. Chociaż nie zabijają życia łaski, osłabiają je, utrudniają praktykowanie cnót i zagłuszają głos Ducha Świętego. Jeżeli nie zwalcza się ich w sposób zdecydowany, skłaniają do ciężkich uchybień i grzechów. „Jakże mi ciebie żal, że nie czujesz skruchy zpowodu twoich grzechów powszednich! Dotąd nie rozpocząłeś bowiem prawdziwego życia wewnętrznego”[11]. Prośmy Pana o Jego światło, o Jego miłość, o Jego ogień, który by nas oczyszczał, byśmy nigdy nie pomniejszali wielkości naszego powołania; byśmy nie popadli w przeciętność duchową, do jakiej prowadzi apatyczna, ospała walka z grzechami powszednimi.

By walczyć z grzechami powszednimi, chrześcijanin powinien przywiązywać do nich rzeczywistą wagę: to one powodują duchową przeciętność, oziębłość, i prawdziwie utrudniają drogę życia wewnętrznego. „Bóg ciągle patrzy na mnie i myśli o mnie (…). Pamięć na obecność Boską zachowuje najskuteczniej od grzechów i do postępu pomaga. Byłaby najlepszym lekarstwem we wszystkich pokusach i wątpliwościach”[12].

Święci zawsze zalecali częstą, szczerą i pełną skruchy spowiedź jako skuteczny środek przeciw tym uchybieniom i grzechom i jako bezpieczną drogę, pozwalającą posuwać się naprzód. „Miej zawsze prawdziwy żal za grzechy, z których się spowiadasz, choćby najmniejszych – radził św. Franciszek Salezy – i mocne postanowienie poprawienia się z nich na przyszłość. Wielu spowiada się z grzechów ze zwyczaju, bo wiedzą, że tak trzeba, ale nie myślą wcale z nich się poprawić. Przez całe życie noszą więc ciężar tych grzechów, tracąc wiele dobra i pożytku duchowego”[13].

Obyście usłyszeli dzisiaj głos Jego: „Nie zatwardzajcie serc waszych (…)” – wzywa nas mszalny Psalm responsoryjny (Ps 95(94), 7-8). Prośmy Ducha Świętego, aby nam dopomógł, by nasze serce stawało się coraz czystsze, coraz silniejsze, zdolne do odrzucenia wszelkich pęt, które nas uciskają, otwarte na Boga, jak oczekuje On tego od każdego chrześcijanina.



[1] Św. Jan Paweł II, Audiencja generalna, 13 VIII 1986, 8.
[2] Tamże, 9.
[3] Por. Sobór Trydencki, Sesja XIV, rozdz. 1.
[4] Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 13.
[5] Św. Augustyn, Kazanie 48.
[6] Św. Jan Paweł II, dz. cyt, 9.
[7] Por. Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 2.
[8] Św. Josemaría Escrivá, Przyjaciele Boga, 243.
[9] Por. Św. Jan Paweł II, enc. Dominum et vivificantem, 32.
[10] Św. Josemaría Escrivá, To Chrystus przechodzi, 77.
[11] Św. Josemaría Escrivá, Droga, 330.
[12] Bł. Honorat Koźmiński, Notatnik duchowy, Warszawa 1991, s. 328.
[13] Św. Franciszek Salezy, Filotea czyli Wprowadzenie do życia pobożnego, II, 19.
Francisco Fernandez Carvajal. "Rozmowy z Bogiem".
drukuj..

Ta strona używa pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies we własnej przeglądarce internetowej. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności